Reflektiewe opstel

Wel, die is my laaste opstel vir hierdie blog.

Ek is nie seker of ek hartseer hieroor is nie, of bly.

Ek kan onthou die dag toe die klas hierdie opdrag gekry het. Ek was opgewonde omdat ek het gedink dat dit nie baie moeite sal vat nie, “want hierdie soorte goed is vir my maklik.”

Dit was nie.

Ek dink die rede hoekom dit vir my nie soveel pret was nie, was miskien dat dit vir punte was. Dit was nie ‘n dagboek inskrywing nie. My lektor lees hierdie opstellings EN my klasmaat. Hierdie is mense wat ek ken.

Weet julle waarvan ek baie hou? TWITTER.

Die rede: dit voel asof niemand na jou luister. Net ‘n see vol onvorrkomende mense. Ek ken nie ‘n enkele siel op daardie sosiale netwerk nie.

Ek is spyt dat ek nie verlede week my opstel geblog nie. Daar was werklik nie tyd nie. Vir my.

Miskien nou dat ek ‘n bietjie meer tyd het, en die feit dat hierdie opstel nie meer vir punte salt el nie, sale k meer blog. J

Hou die spasie dop…